مطالعه ی تجربه ی ‌زیسته و درک زنان از فعالیت و مشارکت در نهادهای مدنی

در پژوهش حاضر، به قصد راه بُردن به تجربه و درک زنان از مشارکت در نهادهای مدنی، به روش نظریه زمینه‌ای با 20 نمونه زن دارای تجربه فعالیت انجمنی مصاحبه‌ی نیمه‌ساخت یافته به‌عمل آمد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که مشارکت زنان در نهادهای مدنی تابع منابع در دسترس زنان و تجربه‌ی زیسته‌ی فعالیت اجتماعی است و زمینه‌ی مذکور به مثابه شرایط علّی،کمّ و کیف مشارکت زنان را رقم می‌زند. در این میان، بازتعریف و بازسازی خود، تکوین اخلاق مدنی، بسط تعلقات و مسئولیت‌پذیری اجتماعی به مثابه زمینه‌ی تسهیل‌گر، و ازجاکندگی اجتماعی و مکان‌زدایی و بسترزدایی از زنانگی و تقویت ساخت فرصت‌های اجتماعی به‌عنوان شرایط مداخله‌گر عمل نموده‌اند. بازسازی معنایی تجربه زنان از کنش مدنی بر سیاست حضور و تقدیس کنش‌ورزی زنانه، کارآمدی، ندای درون، برون‌رفت از ملال زندگی، و بسترزدایی فرهنگی از زنانگی دلالت دارد. بر اساس مطالعه حاضر، مشارکت فعالانه در انجمن‌های مدنی برای مشارکت‌کنندگان ترمیم مناسبات ومعنا بخشی به زندگی،تاب آوری، کسب و تقویت مهارت‌های جمعی و ترمیم سرمایه اجتماعی، آگاهی بخشی، واقع‌نگری، و گذشته نگری انتقادی را در پی داشته است. بر اساس کنش‌های زنان، انجمن‌های مدنی پیامدهای فردی، وسیعی برای زنان در بر داشته است که در ذیل مقوله هسته توانمندساز- ساختاربخش متمرکز است.